Dit jaar zijn we eens niet op fietsvakantie geweest, maar hebben we iets nieuws (voor ons dan) geprobeerd: we zijn met de auto op vakantie gegaan!
Scherwiller, Frankrijk
Maandag 5 juli zijn we, na een dag flink inpakken, 's avonds vertrokken naar Limburg, waar we de eerste nacht doorbrachten. De dag daarop zijn we doorgereden naar de Vogezen, naar de ons reeds bekende (2004, 2007) camping in Scherwiller, waar we op een mooi plekje onze tent opzetten tussen de wijnranken en fruitbomen.
De volgende dag, inmiddels was het woensdag 7 juli, hebben we een rondje door de Vogezen getourd en bezochten we kasteel Haut Koenigsbourg,
een groot succes, vooral ook voor Pjotr.
Kandersteg, Zwitserland
De dag daarop hebben we de boel weer in de auto geladen en zijn we op ons gemak doorgereden naar Kandersteg in het Berner Oberland, Zwitserland.
Hier hadden we namelijk op vrijdag afgesproken met FH en Nelleke, met wie we een geweldige wandeling maakten door het Kiental naar de Griesalp. Er stond voor deze wandeling 2 uur en 20 minuten, samen met onze kleine man hebben we dit volbracht in 4 uur, waarbij Pjotr het grootste deel zelf heeft gelopen
en Tonke lekker meedeinde in de buikdrager. De route was prachtig, eerst door mooie alpenweiden afgewisseld met bos en wildstromende riviertjes,
en eindigend met een enorme klim langs een waterval omhoog, tot bij de Griesalp. Vandaar ging het met een postbus weer omlaag, het steilste traject van een postbus in Zwitserland.
Zaterdag 10 juli hebben we, wederom samen met FH en Nelleke, de kabelbaan omhoog genomen naar de Engstligenalp.
Boven kwamen we aan in een redelijk bizare omgeving.
Voor ons strekte een enorme hoogvlakte uit, omgeven door nog hogere bergkammen en gletsjers; op de vlakte graasden alpenkoeien, en daartussendoor wandelden veel meer mensen dan je zou verwachten op zo'n afgelegen plek.
Bovendien was er een draaiorgeltjesfestival aan de gang, met allerlei kleerdrachtigen die de meest vreemde draaiorgeltjes bedienden en voorzagen van bijbehorende zang. Maar het was er vooral erg mooi, elk gevoel van grootte ontbrak.
We hadden de smaak meteen goed te pakken, dus zondag namen we weer een baantje,
deze keer het baantje dat over onze camping liep, omhoog naar de Oeschinensee. Toen we in 2008 door Kandersteg fietsten, hadden we daar al veelbelovende posters van gezien, en het stelde niet teleur! Na een kleine wandeling
bovenaan de kabelbaan kwamen we aan bij een prachtig meer, omgeven door steile bergwanden.
Na een steile afdaling genoten we een uurtje op het strand, terwijl Pjotr het meer probeerde te dempen met stenen. Toen we via de andere kant terugliepen, bleek dat de touristische route te zijn, met hotel, restaurant en geasfalteerd pad.
's Maandags bezochten we na een relaxte ochtend het stadje Thun. Het was een bijzonder hete dag, dus na een lunch,
een ritje in het reuzenrad en een korte wandeling door het stadscentrum keerden we terug naar de camping, waar de drukkende hitte uitmondde in stevige regen- en onweersbuien. Toen het water door de tent begon te lopen, hebben we een sprintje getrokken richting het campingrestaurant.
Dinsdag zijn we in de auto gestapt en hebben we in Kandersteg de autotrein genomen door de Lotschenberg naar Wallis.
Bij Brig zijn we afgeslagen naar de Simplonpas, precies 2 jaar na onze legendarische beklimming op de fiets. Het uitzicht nu was veel beter, het was stralend weer en het was duidelijk dat we in 2008 veel moois hebben gemist door de mist.
Na een lunch op de top zijn we weer terug afgedaald naar Brig, waar we het dal verder zijn ingereden. Na vele kilometers mooi Zwitserlands landschap begon de weg stevig te stijgen, totdat we eindigden bij een van de meest spectaculaire uitzichten ooit: voor ons strekten zich uit de Furkapas,
de Rhone gletsjer
en de Grimselpas.
Deze laatste bracht ons met vele haarspeldbochten steeds hoger, tot we met onze pootjes in de sneeuw stonden.
De afdaling aan de andere kant was ook prachtig,
de ene berg na de andere uit het Jungrfrau-massief doemde naast ons op, met daarvan af de ene waterval nog wilder dan de andere, totdat we onder uitkwamen bij de lieflijke Bielersee. Vandaaruit reden we weer terug (met een korte blik op de Jungfrau zelf) naar het begin van het Kandertal en Kandersteg.
De dag daarop waren we weer toe aan een lekkere wandeling, en kozen we voor de Elsigenalp. Na een steile autorit over een bijzonder smal paadje en een kabelbaanrit
nog verder omhoog, liepen we een mooi rondje door een wederom onwerkelijk Alpenlandschap.
Bij het inmiddels obligatoire, maar daarom niet minder mooie Alpenmeertje hebben we geluncht,en heeft Pjotr weer (de meeste) stenen in het water gegooid.
Deze kleine hoogvlakte was lieflijker dan die we eerder hadden gezien, meer Hobbit-achtig, met kleine heuveltjes en bloemetjes.
Na een steile wandeling terug
en een drankje bij het restaurant, daalden we weer af met kabelbaan en auto, terug naar de camping.
Donderdag 15 juli, alleen al bijzonder vanwege de verjaardag van Fouke, hadden we (ter ere van die verjaardag) uitverkoren om de top van de Niessen op te gaan. Het bergtreintje dat deze tocht mogelijk maakt bleek precies deze dag zijn 100ste verjaardag te vieren, maar dat was de Zwitsers zelf ontgaan. Wel mocht Fouke gratis mee (vanwege zijn eigen verjaardag) en was ontbijt inbegrepen vanwege het vroege uur. Eenmaal boven (2300 meter) bleek het uitzicht te bestaan uit wolk. Dat wil zeggen: de gehele top was in mist gehuld,
zoveel wit deed pijn aan onze ogen. Het ontbijt in het hotel-restaurant was geweldig, een verjaardag waardig; het uitzicht achter de wolken was waarschijnlijk fabuleus. Na het ontbijt bezochten we, nog steeds in de mist, de eigenlijke top, en speelde Pjotr in de speeltuin. En toen opeens trok de mist gedeeltelijk weg, en keken we over een zee van wolken uit over de Alpen,
waarvan alleen de hoogste toppen daarboven uit staken. Het was geweldig indrukwekkend, wonderbaarlijk. Met dit uitzicht genoten we, terug bij het restaurant, van enorme stukken frambozentaart,
en na nog een uurtje of wat was het tijd voor de weg naar beneden.
Terug op de camping besloten we, tijdens een kaasfondue in het campingrestaurant, dat we de dag daarna zouden verkassen naar Italia; we regelden (tussen fondue en toetje door) een camping in de Dolomieten, en genoten voor het laatst van de prachtige bergen om ons heen.
Terlago, Italië
De dag daarop hebben we dus de boel gepakt en zijn we via de autotrein, de Simplonpas, Milaan (in de file bij 40 graden Celsius) en Verona naar Trento gereden, waar onze mooie camping snel gevonden was. 's Avonds meteen het pizzarestaurant uitgeprobeerd.
Zaterdagochtend hebben we Trento Centro bezocht,
een leuk Italiaans stadje, mooi tussen de bergen; 's middags hebben we het zwembad (ja ja!) van de camping uitgeprobeerd; lekker, maar koud. Zondags hebben we een rondrit gemaakt door de omringende bergen,
met mooie bergmeren en stadjes aan het water.
Het was een heerlijk rustig weekend, mede mogelijk gemaakt door de fijne camping en haar voorzieningen, zoals speeltuin,
zwembad en restaurant. Pjotr maakte kennis met de kinderen bij de buren, en wij hebben lekker gebadmintond.
's Maandags hebben we de hele dag doorgebracht in Mantova, de stad van Vergilius, aan drie zijden omgeven door water.
De autoreis van anderhalf uur was het alleszins waard, het was een prachtige stad met mooie kastelen,
pleinen en kathedralen.
En heerlijk ijs, een oude Romeinse mozaiekvloer die zeer tot Pjotr's verbeelding sprak en een stadspark met speelkasteel.
Dinsdag was alweer onze laatste dag op de camping, we hebben een leuke wandeling gemaakt naar het meertje waarnaar onze camping was vernoemd;
's middags natuurlijk weer lekker zwemmen
en... toch maar weer lekker pizza gegeten in het restaurant aan onze stamtafel.
Woensdags hebben we de boel ingepakt, zijn we uitgezwaaid door de buren en zijn via de Brennerpas Oostenrijk ingereden (slechte raststätte) en direct door naar Duitsland (goede raststätte), waar we in Nürnberg op zoek gingen naar een hotel en al snel uitkwamen bij het Novotel met zwembad en mooie familiekamer! Voor het laatst lekker uit eten, goed geslapen, en de volgende dag na een lekker ontbijt (eten, eten en nog eens eten) teruggereden naar ons fijne huis. Een heerlijke vakantie, waarin we ontdekten dat deze manier van vakantie vieren ook geschikt is voor ons! Behalve dan dat we volgende keer een grotere tent en een afwasteiltje meenemen.