De regen was ’s nachts al begonnen, zoals voorspeld. Het regende nu eens wel, dan weer niet, en zo was het ook toen we wakker werden.
Op een droog moment maakten we de fietsen klaar, in de regen pakten we de tent in. We haaldenbrood op de camping en gingen natuurlijk nog even langs de speeltuin. De regen kwam terug tijdens het eerste deel van de route: eerst de klim naar Bivels en toen door naar Vianden, waar het aanblik van het kasteel ons ook ditmaal verraste.
We dronken chocolademelk in het cafe aan de brug, deden boodschappen (op zondagochtend!) en aten een broodje worst in de snackbar. Daarna zijn we in een keer doorgebuffeld via Wallendorf en Grundhof naar Echternach, dat we via een perfect fietspad lans de Our bereikten. Echternach bleek een erg leuk dorp, en na de lunch liepen we door de winkelstraat alvorens te vertrekken voor het laatste deel van de dagetappe – dat dachten we tenminste. Via hetzelfde mooie fietspad reden we snel en vloeiend naar Wasserbillig en de Moezel. De regen was ’s middags wel minder geworden maar stak zo nu en dan nog de kop op, en dus besloten we uit te kijken naar een hotel. Maar Wasserbillig zag er wat saai uit, en in een opwelling besloten we door te rijden naar Trier. Al snel staken we de grens over naar Duitsland, en een al even mooi fietspadLangs de Moezel
bracht ons in een klein uur naar Trier. Met wat hulp stonden we al snel op het centrale marktplein, dat we indrukwekkend vonden. Het toeristenbureau was natuurlijk al dicht en dus zochten we zelf naar een hotel, dat we al snel vonden: een mooie, grote kamer met badkamer in de straat achter de Porta Nigra,
met ondergrondse parkeergarage (met autolift!) voor de fietsen. Na een verdiende douche voor ons allen aten we pizza bij pizzeria San Marco, in hartje Trier. Het leek alsof we in Italie zaten! Nog een laatste rondje over het marktplein, en toen lekker naar bed!
Maandag 3 augustus: Trier – Grevenmacher (23 km)Na een beetje uitgeslapen te hebben, begonnen we onze rustdag met een lekker, uitgebreid ontbijt in het hotel. Vervolgens rustig onze kamer opgeruimd en de fietsen weer fietsklaar gemaakt in de ‘Tiefgarage’. De rest van de ochtend en de vroege middag hebben we een toeristische route gewandeld doot het centrum van Trier. Via de Porta Nigra (het ‘zwarte kasteel’ voor Pjotr) liepen we naar de markt,
waar om 11 uur de klokken van de verschillende kerken flink luidden - dit tot vermaak van Pjotr - en door leuke winkelstraatjes kwamen we via de Kaiser Thermen, de Basilika en de Dom van Trier
weer terug op het marktplein. Na een broodje met Bratwurst zijn we teruggelopen naar het hotel, hebben we onze fietskleding aangedaan en de fietsen uit de garage gehaald. In het tweede deel van de middag hebben we vervolgens een kleine etappe afgelegd, eerst via de Römerbrücke
terug naar Wasserbillig en toen door naar Grevenmacher, waar de camping snel gevonden was en we de tent opzetten. Uiteraard hebben we daarna de speeltuin, die naast de camping lag, bezocht, en voor het avondeten kozen we coor de snackbar bij het tankstation bij de camping (patatjes, spaghetti en een Superburger). En toen lekker naar bed.
Dinsdag 4 augustus: Grevenmacher – Malling (58km)Weer eens heerlijk op ons dooie gemakje wakker geworden, rustig de tent ingepakt en toen nog even een uurtje naar de aangrenzende speeltuin,
waar we ontbeten met lekkere verse broodjes van het tankstation. Toen we wilden vertrekken ontdekte Carolien dat ze een fietshandschoen kwijt was, en daar een kleine zoektocht niets opleverde, zijn we zonder fietshandschoen vertrokken. Het eerste deel van de dagetappe liep langs de Moezel, met op beide oevers mooie hellingen met wijnvelden. ’s Ochtends was het nog mistig, maar al snel brak de zon door en reden we in stralend weer over de brug bij Wormeldange,
waar we de Rome-route oppikten. Al snel waren we in Remich waar we aan de koffie gingen in een restaurantje bij een camping langs de weg. Niet veel later – het mooie fietspad langs de Moezel was lekker vlak – arriveerden we in Schengen, waar we Duitsland verruilden voor Frankrijk!
In Sierck-les-Bains deden we boodschappen bij de inmiddels vertrouwde adressen – avondeten en Kronenbourg – en na de lunch in het stadspark klommen we langzaam uit het Moezeldal totdat we bij het ‘doel’ van onze vakantie arriveerden: Lemestroff! Na een korte pauze in het ons bekende bushokje aldaar met Oasis,
verwisselden we het Rome-routeboekje voor het Venetie-routeboekje en begonnen we aan de ‘terugreis’. Al snel waren we weer aan de oevers van de Moezel in Malling, waar we een leuker-dan-verwachte camping vonden aan een klein meertje.
De tent was zo opgezet (terwijl Pjotr natuurlijk al weer in de speeltuin zat) en al snel was het tijd voor het avondeten, vandaag bestaande uit Boeuf Bourgignon uit blik, appelmoes, een toetje, en de genoemde Kronenbourg. ’s Avonds – het weer was inmiddels echt ‘Frans’, warm, geen wolkje aan de lucht - lekker gedoucht, nog even het meertje rondgewandeld, en toen lekker naar bed.
Woensdag 5 augustus: Malling – Luxembourg (38km)In een rustig Frans tempo eerst maar eens wakker geworden, de tent opgeruimd en de fietsen opgeladen (Pjotr uiteraard alweer in de speeltuin, waar hij als allereerste ooit op een nieuw geïnstalleerde wipkip mocht!), en ontbeten met koffie/thee/jus in het restaurantje op de camping. Eenmaal onderweg kruisten we voor het laatst deze vakantie de Moezel, en van daar uit klommen we langzaam uit het dal, via Rodemack en Rentgen, en op de top verlieten we Frankrijk in het dorpje Hagen.
Vlot de grens over, Luxemburg in, en vlak voor Luxemburg stad kochten we broodjes bij een bakker en aten we deze op langs de kant van de weg. Bij een cafe in Hesperange vergrepen we ons aan cola en jus. Via een binnendoorweggetje klommen we Luxemburg stad in, en opeens stonden we bij de door ons geliefde Petrusse vallei!
Direct afgedaald, lekker door de vallei gecruised, en bij het grote grasveld gezeten en gespeeld. Na een uurtje zijn we het dal weer uitgeklommen, kochten we in een ouderwets leuke speelgoedwinkel een cadeau voor Pjotr in de vorm van een Duplo-tractor-met-aanhangwagen en bij de Tourist Information regelden we een 4 sterren hotel (vriendelijk prijsje) aan de Avenue de la Liberte. Daar aangekomen stalden we de fietsen achter in het restaurant, gaven we Pjotr zijn cadeau en gingen we alle drie welverdiend in bad. Rond etenstijd zijn we naar het dichtbijzijnde Place de Paris gelopen,
waar we in ons stamrestaurant dineerden met slakken, groene salade, frietjes, mega-duivel-spare-ribs en toscaanse salade; profiteroles, crème brulée en thee completeerden het geheel, en terug in ons hotel zijn we heerlijk ons bed ingekropen, voor een heerlijk nachtje slaap.
Donderdag 6 augustus: Luxembourg – Ettelbruck (63km)Om ongeveer 8:30 zaten we aan het ontbijt, met een hoop lekkere broodjes, sapjes en nog veel meer. Toen de fietskar door het restaurant gereden (waar nog mensen zaten te ontbijten) en rustig de fietsen opgeladen. Om half elf reden we weg bij het hotel, en na een paar laatste foto’s van het centrum
reden we al snel de stad uit en zo het platteland in. Bij Strassen haalden we brood en lekkers bij de bakker, en pikten we fietsroute PC13 op. Luxemburgse fietspaden zijn altijd erg mooi en, niet onbelangrijk, goed aangegeven, en deze PC13 was daarop geen uitzondering. Door een glooiend landschap reden we via Mamer en Garnich naar Steinfort waar we lunchten langs de weg. De route ging verder over de PC12, die ons door een treintunnel onder een heuvel leidde.
De route kabbelde prettig voort, we aten nog wat in Useldange en rond vijven naderden we Ettelbrück, een prettig weerzien. We deden uitgebreid boodschappen en reden door naar de camping, die, zoals we nog wisten van de vorige keer, op een pittige heuveltop ligt.
Na cola en jus zetten we onze tent op en maakte Fouke een uitgebreide maaltijd klaar met aardappelen en broccoli, wortel en paprika, en ravioli met mais, terwijl Carolien en Pjotr de speeltuin verkenden. Het eten ging er goed in, en na een gesprek met Bern-fietsers die ook op de camping arriveerden en een laatste ronde speeltuin gingen we lekker naar bed.
Vrijdag 7 augustus: Ettelbruck – La Roche-en-Ardenne (91km)Ardennen Part I. Bij voorbaat al onze koninginnerit, door de afstand en de beklimmingen. Dus waren we vroeg op, en al om 09:00 reden we weg bij de supermarkt. De route begon met het mooie dal van de Sure, dat er met zon nog beter uitziet dan in de stortbuien van vorig jaar. Na koffie/thee/jus volgde de eerste klim bij Michelau, met uitzichten op het kasteel van Bourscheid als beloning.
Al snel volgde bij Dirbach de tweede, misschien wel zwaarste klim, uit het dal omhoog richting Wiltz. Na wat heuvels op de hoogvlakte daalden we naar Wiltz en was het tijd voor een welverdiende lunch. Het terugvinden van het juiste fietspad naar Bastogne bleek eenvoudiger dan gedacht, en gestaag klommen we 20 kilometer lang het fietspad omhoog. In Schleif bleek de camping van vorig jaar inmiddels gesloten door de gemeente, maar het restaurant was nog open en dus dronken we cola en jus, en ‘deden’ we de speeltuin. De klim ging verder en iets later dan verwacht kwamen we aan in Bastogne, dat we snel achter ons lieten om en Hemroule te pauzeren bij de kerk. Het stuk daarop viel tegen, daar het veel meer klimmen was dan de kaart deed vermoeden.
Voor Wyompont moesten we nog tweemaal flink klimmen over heuvelruggen, terwijl donkere wolken zich reeds hadden samengepakt en in de verte onweer rommelde. Maar vanaf Erneuville volgde een welverdiende afdaling van vele kilometers door het bos, heerlijk zoefden we naar beneden. Inmiddels was duidelijk geworden dat de regen zich boven La Roche had verzameld, en in een poging de regen voor te zijn zetten we zo snel als we konden de tent op op de eerste camping die we in La Roche tegenkwamen. Maar helaas: de buitentent stond nog nauwelijks toen de regen losbarste, en tegen de tijd dat de tent helemaal stond, was het pad veranderd in een rivier, liep het water door de tent, en was Pjotr volledig over de rooie. En dus was het tijd voor rigoreus crisismanagement: Carolien en Pjotr gingen eten in het restaurant van de camping, terwijl Fouke het dorp in ging, op zoek naar een hotel.
Dat hotel werd gelukkig snel gevonden, en niet lang daarna was ook de doorweekte tent weer ingepakt. Na avondeten voor Fouke werd de camping verruild voor het genoemde hotel, waar we alle drie een verdiende warme douche namen. De regen had intussen weer plaatsgemaakt voor mist in de heuvels, en dus sloten we deze lange dag af met een verdiend ijsje in het dorp.
